---

---

HISTORIE KORPS RIJKSPOLITIE
DISTRICT AMSTERDAM

LANDGROEP BENNEBROEK

Deze groep heeft bestaan van 1948 ? tot 1-3-1994

---

Voormalige commandanten. Voor zover bekend.
G.Cdt.	Owmr.	Kranenburg W.	1948	tot	1-7-1951
(Wnd)G.Cdt.	Owmr.	Kooistra O.	1-7-1951	tot	1-10-1954
G.Cdt.	Owmr.	Verhoeven W.J.	1956 ?	tot	1956?
G.Cdt.	Owmr.	Boerma J.	1-2-1960	tot	1-6-1970
G.Cdt.	Adj.	Schoenmaker H.	1-6-1970	tot	1-4-1977
G.Cdt.	Adj.	van Deurssen P.W.N.	1-6-1977	tot	1-8-1980
G.Cdt.	?	van Barneveld M.	1-11-1980	tot	1-10-1982
G.Cdt.	Adj.	Sjollema L.W.	1-11-1982	tot	1986 ?
G.Cdt.	Adj.	van der Wateren R.	1988 ?	tot	1990 ?
G.Cdt.	Adj.	Prinsen E.	1992 ?	tot	1993 ?
Plv.G.Cdt	Owmr.	Grevink B.	17-2-1964	tot	1-12-1970
Plv.G.Cdt	Owmr.	van Luik J.	1972 ?	tot	1-2-1976
Plv.G.Cdt	Owmr.	Voorderhake de Keizer	17-4-1976	tot	?
Plv.G.Cdt	Owmr.	Sjollema L.W.	?	tot	1-11-1982

 

   

Voormalige post en/of rayoncommandanten voor zover bekend.
R/P Cdt. Bennebroek	Owmr.	Grevink B.	17-2-1965	tot	2-12-1970

---

Groepsfoto('s).

Helaas nog geen foto's / info ontvangen / verwerkt.

---

Posten en Rayons.

R/P Bennebroek

1948 ?

tot

1-1-1994

---

Adressen van bureaus.
Groepsbureau	Bennebroekerlaan 3a Bennebroek	1950 ?	tot	1972 ?
Groepsbureau	Amarylisstraat 2 Bennebroek	1973 ?	tot	1-1-1994
P/R Bennebroek	Zie adres Groepsbureau.

---

Foto('s) van bureaus.

Groepsbureau Bennebroek aan de Amarylisstraat 2 te Bennebroek voor zover zichtbaar.

---

---

PRIKBORD
HERINNERINGEN UIT DE OUDE SCHOENENDOOS
Deel hier je herinneringen van jouw tijd bij dit onderdeel met anderen. Stuur je foto's en of verhalen in. Lees hier hoe

Geplaatst op 25-11-2023
Met dank aan: A. Timmer

Een foto gemaakt in 1972 voor het toen brand nieuwe groepsbureau aan de Amarylluslaan 2 in Bennebroek. Waarschijnlijk de voltallige bezetting van de groep Bennebroek op dat moment. Van links naar rechts: adjudant Hendrik Schoemaker, owmr. Jacob van Luik, wmr.I Hans Reimus, Arie Timmer, Lolke Muller en wmr. Age de Vries.

Geplaatst op 17-3-2023
Met dank aan: A. Timmer

Foto gemaakt voor het groepsbureau aan de Bennebroekerlaan. Omstreeks 1966. V.L.N.R. groepscommandant Jan Boerma, toen nog owmr, Hij bewoonde de woning voor het bureau. Owmr. Ben Grevink, plv. groepscommandant en Dirk Schaaij, wmr I. De totale bezetting was naast deze drie: Joop Damme, wmr I en Arie Timmer, wmr.j.c. Deze laatste was van de eerste opleiding wmr. J.c. in 1963.

Geplaatst op 6-11-2022
Met dank aan Rob Rijke

Hieronder een prachtig verhaal van Rob Rijke die van december 1972 tot januari 1977 als wachtmeester bij de Landgroep Bennebroek werkzaam was. Het verhaal geeft ook een mooi tijdsbeeld van het werk van een ”landgroeper” met al zijn bij– en neventaken (al dan niet betaald). Veel oud medewerkers van de Rijkspolitie zullen na het lezen van dit verhaal met weemoed verzuchtte “Ja zo ging dat”.

Zoals ik al verwoord heb in mijn bijdrage over de groep Koog aan de Zaan ben ik half december 1972 overgeplaatst naar de groep Bennebroek.
De allerkleinste groep van het Korps in Nederland, qua grootte en qua personele bezetting. Een keer per jaar, tijdens het jaarlijkse bloemencorso, het middelpunt van belangstelling in de Bollenstreek.
Ik maakte op zaterdag 18 november 1972 kennis met mijn toekomstige groepscommandant Henk Schoemaker. Die begeleidde mijn verloofde en mij naar de beoogde rijksvoorkeurswoning.
Het was een mooie hoekwoning aan de Meerweg. De Bennebroekervaart voor mijn deur en achter de vaart het landgoed van de grootgrutters familie Heijn. Bennebroek had toen een inwonersaantal van ongeveer 6000 mensen.
Bennebroek was omringd door de gemeentepolitie korpsen Heemstede, Bloemendaal en Haarlemmermeer en grensde voor een klein gedeelte aan de Groep Hillegom van het district Den Haag. Bennebroek de enclave van het district Amsterdam in Zuid Kennemerland.
Nadat ik had aangegeven dat wij de woning wel wilden betrekken werd nog wel gezegd dat ik mij  nog wel moest presenteren bij het college van burgemeester en wethouders van Bennebroek. Tenslotte wilde ze weten wat voor rijkspolitievlees er in Bennebroekse kuip zou gaan surveilleren.
Samen met majoor de Kat Angelino moest ik mijn opwachting maken bij het college, voorgezeten door burgemeester David Thomassen á Theussink van der Hoop van Slochteren. Over dure namen gesproken.
Daar werd ik bevraagd over allerlei onderwerpen en uiteindelijk gaf de burgemeester aan dat ze het wel zagen zitten met mij.
Bijzonder was dat aan het  eind van het gesprek de burgemeester zei: “Wachtmeester als u gesetteld bent dan verwacht ik een uitnodiging van U en komen mijn vrouw en ik bij U op gezoek.” Beleefd als altijd gaf ik aan dat hij meer dan welkom was. Ik dacht bij mijzelf wat heb ik nou aan mijn dienstfiets hangen.
Wederom werd mijn huisraad uit Koog aan de Zaan per GSA naar Bennebroek verhuisd.

De groep Bennebroek bestond toen uit Henk Schoemaker (adjudant/groepscommandant), Jacob van Luik, opperwachtmeester/plv groepscommandant, en de wachtmeester Hans Reimus , Age de Vries, en ik. Daarnaast hadden wij natuurlijk een administrateur, dhr Jan van der Worp en een rijkswerkvrouw Tineke. Meer smaken hadden wij niet. Wij onderhielden goede contacten met GP Bloemendaal, post Vogelenzang, de GP Heemstede en de groep Hillegom. In de latere jaren draaiden wij (illegaal) nachtdiensten mee met de groepen in de Bollenstreek, district Den Haag.
Zelf maakte ik nog deel uit van de ME RP Amsterdam.

Verscheidene jaren is de bezetting van Bennebroek 5 executieven gebleven. In die jaren was de vakantieperiode een probleem. Het kwam voor dat je drie weken achter elkaar in dienst was. Gewoon je diensten draaien en daarna de telefoonlijn van het bureau rechtstreeks naar je woning geschakeld. Voor ieder wissewasje werd je gebeld ook ’s nachts.

Mijn eerste dienst in Bennebroek draaide ik tijdens de jaarwisseling 1972-1973. Wat mij bevreemdde was het feit dat in de loop van oudejaarsdag er een grote koude schotel was afgeleverd aan het groepsbureau door personeel van het gerenommeerde plaatselijke restaurant “De geleerde man”.
De schotel ging met de groepscommandant mee naar huis. Hij woonde naast het bureau. Na middernacht, toen alles rustig was in het dorp, werden wij door de groepscommandant uitgenodigd om bij hem thuis 1973 in te luiden.
Daar hebben wij tot in de laatste uurtjes genoten van drank en een voortreffelijk koude schotel. Deze traditie is in mijn Bennebroekse periode altijd in stand gebleven, inclusief de voortreffelijke koude schotel van “De geleerde Man”.

Natuurlijk hadden ook wij ons koffie-uurtje in Bennebroek. Ik heb verteld hoe het mij was vergaan bij mijn presentatie bij het College van B en W. Dat de burgemeester zichzelf had uitgenodigd om bij ons op bezoek te komen.  De collega’s begonnen te lachen. Ja, dat doet deze burgemeester bij iedereen was het antwoord. Ik nog zeggen: “Jullie moeten mij niet in de maling nemen. Dit is gewoon een grap. Bij mij komt hij er echt niet in. Ik wimpel hem wel af.” De collega’s bleven erbij dat de burgemeester echt op bezoek zou komen. Het wordt lente in Bennebroek en ik zit planton. Kreeg ik een telefoontje van de burgemeester. “Wachtmeester hoe gaat het met U en bent u al klaar met de woning.  U bent toch niet vergeten dat ik van plan ben om bij u op visite te komen.”  “Burgemeester ik ben het zeker niet vergeten. Ik ga met mijn vrouw overleggen wanneer het uitkomt.”
Ik dacht die hoort mooi niets meer van mij. Mijn vrouw en ik zagen het echt niet zitten. Wat moesten wij met hem en zijn vrouw. Maar onze David was een volhouder een paar weken later had ik hem weer aan de lijn. Ik moest mij overgeven, de witte vlag hijsen, en een afspraak met hem maken. Heb hem gevraagd wat zijn vrouw en hij dronken en of hij nog een  rokerswens had. Nou cognac en een dikke sigaar voor hem zou hij zeer op prijs stellen. Zijn vrouw was een liefhebster van advocaat met slagroom. Kon het nog Hollandser?  Uiteindelijk viel het allemaal nog wel mee. Hij heeft verteld over zijn burgermeesterschap in de provincie Zeeland tijdens de watersnood. Zijn vrouw Henriette was minder spraakzaam en zat half te dutten. Maar ja je kunt niet alles hebben.

Als  ik TW (ter beschikking woning) had stond de GSA bij mij voor de deur. Menigmaal werd er bij ons aangebeld om “aangifte” te doen. Dat was toen heel gewoon.
Ik weet mij nog te herinneren dat op een oudejaarsdag omstreeks etenstijd een hevig ontdane vrouw van middelbare leeftijd, die riekte naar het inwendig gebruik van alcoholhoudende drank, bij mij  aanbelde. Ik deed open gekleed in ballonbroek zonder laarzen en overhemd zonder stropdas. Voor alle zekerheid vroeg de vrouw  of ik van de politie was. Dat beaamde ik. Ik vroeg haar binnen te komen en daar deed zij haar verhaal. Ze was gescheiden en had een nieuwe vriend. Haar ex was daar achter gekomen en had contact met haar gezocht. Hij had haar uitgescholden voor afgelikte boterham. Mijn echtgenote verliet heel snel onze woonkamer en ik kon ook met moeite mijn lachen bewaren. Ik heb haar uiteindelijk kunnen overtuigen dat het beter was om de zaak even te laten bezinken en na nieuwjaar eventueel klacht te doen van deze verschrikkelijke belediging. Nooit meer iets van vernomen.  

Wel veranderde in de loop der jaren het een en ander op de groep Bennebroek. Binnen de districtsleiding werd het duidelijk dat een vijfmans bezetting wel erg mager was. Na verloop van tijd kregen wij uitbreiding. Nadeel daarvan was dat wij niet meer uitgesloten waren van assistentiediensten elders in het land dan wel assistentie Schiphol. In die tijd heb ik daar de volgende collega’s meegemaakt. Rob Ooms, Fokke Hofman, Ed de Bruin, Gert Jan Rookhuijzen, Nico va der Peet, Albert Verweij en een aantal waarvan ik de naam nu ben vergeten.

Wat voor politiejaren waren het voor mij in Bennebroek? Heel leuke jaren. Allerlei zaken passeerden de revue. Veel op straat en verkeerscontroles, inbraken in de Bennebroekse villa’s, ME-oefeningen in Exloo, assistentie Schiphol. De vliegtuigen van El-Al, Lufthansa en PanAm bewaken. Ook surveillance in de vertrek- en of aankomsthal zowel in uniform met karabijn of in burger.
De eerste vliegtuigkaping op Schiphol meegemaakt. Op een zondagmiddag een oproep van Amsterdam om zo spoedig mogelijk naar Schiphol te gaan. Was samen met Age de Vries op de GSA. Snel naar huis.  Karabijn uit de elektrakast gehaald en als de wiedeweerga naar Schiphol. De dienstdoende Schiphol-adjudant vertelde dat de kapers gearresteerd waren en de passagiers in veiligheid waren. Hij dirigeerde ons naar een landingsbaan en wij moesten met een aantal andere RP-collega’s het gekaapte vliegtuig bewaken. ’s Avonds kwam de EOD om het vliegtuig op explosieven te controleren. Die bleken nog in het vliegtuig aanwezig te zijn en zijn ter plaatse onschadelijk gemaakt. Later realiseerde ik mij dat wij toch een zeker risico hebben gelopen daar onderaan het vliegtuig.

Verder ME-assistentie verleend op Schiphol tijdens de gijzeling van de Franse ambassade te Den Haag. Daar moesten wij voorkomen dat Franse commando’s een aldaar geland Frans toestel zouden verlaten. Heel bijzonder.

In die tijd moest je om eventueel bevorderd te worden naar opperwachtmeester en hoger het Politiediploma B halen. Ik was veel te jong om op de B-cursus van het district geplaatst te worden. Dus heb ik mij aangemeld voor de cursus die georganiseerd werd door de Gemeentepolitie Haarlem. Voorafgaand aan de plaatsing moest ik een intake-gesprek voeren over mijn motivatie. Ik mocht deelnemen aan de cursus. In die tijd was er een schriftelijk examen en dat betrof het maken van een een rapportage en een proces verbaal misdrijf en nog twee mondelinge gedeelten. Een deel strafrecht/strafvordering en staatsinrichting en een deel Bijzondere Wetten. In 2 jaar tijd had ik het B-diploma binnen. Alles in eigen tijd. Twee of drie keer in de week ’s middags naar Haarlem en  ’s avonds alleen de avonddienst draaien van 19.00 tot 22.00 u.

Naast mijn functie als ME’er werd ik in 1975 benoemd tot groepsrechercheur. Vanuit die taak is mijn liefde ontstaan voor het recherchevak. In de loop van 1975 waren er vacatures voor rechercheur op de luchthaven Schiphol bij de Dienstluchtvaart. Ik dacht dat lijkt mij wel wat. Dus een sollicitatiebrief geschreven en ingeleverd bij de groepscommandant. Die pleegde overleg met het district. Het gevolg was dat er een boze districtsadjudant mij de les kwam lezen. Hoe haalde ik het in mijn hoofd om te solliciteren terwijl mijn 4-jaarsbinding nog niet verstreken was en solliciteren buiten het district was helemaal uit den boze. Tevens werd daarbij gezegd dat dienst doen bij de recherche Schiphol niets voorstelde.  Mijn antwoord dat mijn hart bij het recherchewerk zou gaan liggen bevredigde deze man niet. Mij werd te verstaan gegeven dat de sollicitatie niet doorgestuurd zou gaan worden. Exit Schiphol.

Maart 1976 stond er in het Algemeen Politieblad een vacature van de recherchegroep Nijmegen. Mijn drang om naar de recherche te gaan was niet getemperd eerder aangewakkerd. Dus in overleg met mijn vrouw een sollicitatieformulier ingeleverd en wachten op een ontvangstbevestiging. Die is nu nog onderweg. Op enig moment heb ik een door mij vertrouwde districtsadjudant gebeld om te vragen of mijn sollicitatie voor een functie in het district Nijmegen doorgestuurd was. Hij verzekerde mij dat dat het geval was. Ik heb hem ook gevraagd of de sollicitatieprocedure in Nijmegen al begonnen was. Een paar dagen later kreeg ik te horen dat de procedure daar afgesloten was en dat ik kennelijk niet in aanmerking was gekomen voor een sollicitatiegesprek. Je bent jong en flexibel. Dus jammer. Nijmegen uit beeld. Dinsdag 17 augustus 1976 ik sta op het punt om naar Purmerend af te reizen voor een voetbalwedstrijd met het districtselftal van de RSODA. (Rijkspolitie Sport- en Ontspanningsvereniging District Amsterdam) Een collega van de groep komt bij aan huis met de mededeling dat ik donderdag 19 augustus (mijn vaders verjaardag ) om 16.00 u op het adres Bijleveldsingel 2 in Nijmegen word verwacht voor een sollicitatiegesprek. Wat een verrassing. Maar wat was ik bedonderd door de Amsterdamse districtsadjudant. Zo ging dat toen.

Op 19 augustus heb ik mij gepresenteerd bij de leiding van de Recherchegroep Nijmegen. ’s Avonds om 19.00 u werd mij gezegd dat ik was aangenomen en dat ik  per 1 oktober daar zou gaan beginnen. Met deze boodschap keerde ik huiswaarts naar Bennebroek. De groepscommandant was blij voor mij en feliciteerde mij. Hij had er niet zoveel moeite mee en last van dat ik Bennebroek zou verlaten want hij stond zelf ook pal voor zijn FLO. In Amsterdam dacht men daar anders over. Ook nu hield men vast aan de regel dat ik minimaal 4-jaar in Bennebroek moest blijven. Nou die termijn liep in december 1976 af. Die laatste drie maanden ben ik een paar keer ingezet binnen teams van de Recherchegroep Amsterdam. Een onderzoek naar de daders van een vermoord Chinees meisje dat langs de snelweg bij Akkersloot werd gevonden. Verder het onderzoek naar de ontvluchte oorlogsmisdadiger Pieter Menten. Daar de eerste ervaringen opgedaan hoe het toentertijd werkte binnen grootschalige recherche onderzoeken. Prachtige tijd.  

Op 2 januari 1977 ben ik in mijn rode Datsun 1000 naar Nijmegen getogen en daar ben ik tot 1993 werkzaam geweest binnen de recherchegroep cq justitiële dienst. Aldus Rob Rijke.

Lees hier deel 1 van dit verhaal.

Geplaatst op
Met dank aan:

Hier kunnen jouw foto's, verhaal en of documenten staan. Stuur ze in. Hoe lees het hier