Bron: Boekje RP Alex 30 jaar 1990.
Hoofdstuk 3. GROEP TRAFFIPAX SURVEILLANCE

Dit verhaal van Jan Gatsma uit 1971 mag u ook niet missen.
(De tekst van dit artikel is niet door de spellingscontrole gehaald maar ongewijzigd weergegeven;)

"Een grote order"
Iemand zei eens: "De humor ligt op straat". Onder straat wordt tevens verstaan: autoweg. Humor moet echter wel ontdekt worden; velen gaan hier helaas aan voorbij.
Hét medicijn voor het ontdekken van die humor is: gewoon plezier in je werk hebben. Een negatieve instelling en (of) een sagarijnig gezicht doet je deze lol missen.
Zo, dat was het "veurweurd".

Traffipaxsurveillance met ondergetekende aan de stuurknuppel en een oppertopcoöperativist van ons praathuis als stageloper achter de fotoapparatuur.
Gebezigd voertuig: een groen gekleurde en onopvallende, maar wel snelle, Audi personenauto.
Op de 11e januari 1971, tegen 11.00 uur, en daar heeft u het nu, dat moet je zien, waren bijna alle omstandigheden aanwezig voor het één of andere vreemde voorval.
Wij naderden de veelbesproken brug over de Waal. In vakjargon beter bekend als: de brug Zaltbommel.
In verband met de juiste belichting, werd vlak vóór de brug nog snel even het juiste licht gemeten .... diafragma 11!!!! Dit was de derde 11.
Nu moest er wel iets gaan gebeuren.
Het water in de Waal stond hoog. U ziet, op "ruime blik", maar dat wordt dan ook door de heren Van Zichem (rijinstructeur) onderwezen !!
Midden op de brug ..... ja, daar had je het gedonder in de glazen. Een "snoek" op het droge. Een gevolg van het hoge water? Een inhalende en ons, helaas, tegemoetkomende "SNOEK" met ruim een meter over de doorgetrokken streep. Wetende dat de Visserijwet geen doorgetrokken streep kent en dat er onder "snoek" tevens verstaan wordt:
personenauto, merk Citroën, type I.O., heeft perfesser Belcanto destijds bij het opstellen van het Reglement Verkeersregels en Verkeerstekens hiermede rekening gehouden en heeft hij dit "misdrijf" ondergebracht in artikel 122 van dit Reglement. Twee elkaar tegemoet komende personenauto's laten verdraaid weinig tijd over voor het maken van foto's. Een bliksemsnelle reactie deed ons toch nog tweemaal "knippen". In het "koppie" werd snel opgenomen: merk, kleur en kenteken van de boosdoener. Een achtervolging had in dit geval geen enkele zin. Direct na de brug werd het surveillancevoertuig gestopt op een daartoe aangewezen plaats. Verschillende noodzakelijke gegevens - en dat zijn er nogal wat werden snel genoteerd.
Geen van onze beide durfde ook maar te geloven in een succesvolle foto. Om deze reden werd één minuut stilte in acht genomen voor ons nooit genoeg geprezen thuisfront, de FOTODIENST.
(Dat mag best eens gezegd worden) Verzuim je nl. bepaalde plichtplegingen, dan is Simon VINKenoog in staat de film i.p.v. in de ontwikkelaar, in de frituurvet te stoppen. Direct na afloop van de surveillance werd de film bij de Fotodienst bezorgd. Eén dag later was de film reeds klaar .... en wat zien ik: twee prachtige opnamen van de "snoek".
Kenteken opgevraagd, telefoonboek nagekeken, eigenaar gebeld ....
Veenendaal.
Tijd: 09.00 uur. De man aan de andere kant van de lijn was een echte "Ieukert". "Mijn neef, een vertegenwoordiger, heeft die dag de auto tot zijn beschikking gehad. Hij is vandaag met dezelfde auto naar Amsterdam. Kunt u morgen tussen 8 en 9 uur terug bellen?
Ik leg mijn neef dan wel zolang aan de ketting! Het verzoek werd toegezegd.
Dezelfde dag te ongeveer 15.00 uur, werd er op de deur van het bureau geklopt. Een heer van ongeveer 35 jaar trad binnen. "Mijn naam is "X" uit Veenendaal. Ik werd in Amsterdam gebeld door mijn oom uit Veenendaal. U zou voor mij een grote order hebben.
Dit is toch Hoofdstraat 54 te Driebergen? Snel ben ik te Amsterdam in mijn wagen gesprongen en naar Driebergen gereden. Wat is dit een groot bedrijf hier. Ik heb wel 30 deuren geopend voordat ik bij u was". (kan ik mij voorstellen, via gebouw B naar A, daarna tot achterin gebouw C) Heer "X" kreeg een leunstoel aangeboden. Hij zou die - ter ontnuchtering hard nodig hebben. Het orderboek lag reeds op het bureau; dat van mij evenzo! Dat van hem bleef blank, dan van mij werd vol. "Reed u gisteren op de brug Zaltbommel". Antwoord: "Ja." "Met wat voor voertuig". Afijn, een haas is geen konijn ..... alles klopte tot in de puntjes.
Ik toonde de goeierd - want dat was het - de gemaakte foto's en vroeg hem:
"Wat is daarop uw antwoord?" Een geestelijke die een huwelijk inzegent zou deze vraag niet plechtiger uitgesproken hebben. Antwoord: "Ja, dat ben ik. Hoe is het mogelijk! onbewust gedaan. Hoe doet u dat !?" Wat mij op dat moment meer interesseerde was hoe en waarom hij "dat" gedaan had. Nadat de nodige formaliteiten vervuld waren mocht deze "klant", die 60.000 km per jaar reed, (ik zei dat wij dat in 2 maanden reden), het fotoshowboek van de G.T.S., ook wel gruwelkamer genoemd, bezichtigen. De goeie man viel van de ene verbazing in de andere en bleef bijna een half uur plaatjes kijken. Vooral het onvoldoende afstand houden boezemde hem ontzag in; een euvel waar bestuurders van "citroenen" zich vaak schuldig aan maken. Ten afscheid een stevige handdruk en een "veel geleerd meneer"!
Zijn orderboek was nog maagdelijk; ik had "de grote order!".
Aldus Jan Gatsma.