HISTORIE KORPS RIJKSPOLITIE
VERHALENBUNDEL
OP STAP MET ....OOM AGENT

Een serie korte waargebeurde verhalen uit de politiepraktijk van 30 á 40 jaar geleden, opgeschreven door een vrijwilliger die in de Bollenstreek bij de politie heeft gewerkt.

4. Den Uyl is in den olie…

Den Uyl is in den olie, in den olie is Den Uyl.

koekoek, koekoek, Ja, Joop moet in den hoek

koekoek, koekoek, Ja, Joop krijgt voor z'n broek.

Weet u het nog? Boer Koekoek zong het liedje, wat een carnavalskraker moest worden, samen met vader Abraham (Pierre Kartner) die het geschreven had. Als Koekoek minister-president zou worden, dan zou hij de benzineprijs met vijftien cent verlagen. Tijdens een optreden met hem maakte Koekoek er in zijn enthousiasme vijftig cent van. Jammer dat hij nooit minister-president is geworden !

Het liedje werd in februari 1974 een nummer 1-hit in de vaderlandse top-40. De plaat bleef er twee weken staan.

Wat was er aan de hand? Nederland was naast de Verenigde Staten doelwit van de Arabische olieboycot in 1973. Dit was te wijten aan de opstelling in het conflict tussen Israël en de Palestijnen, waarin Nederland tot begin jaren zeventig een pro-Israëlisch standpunt innam. Denkt u maar aan de Jom Kippoeroorlog in oktober 1973.

De boycot had als gevolg dat de oliekraan naar het westen nagenoeg werd dichtgedraaid. Hierdoor moesten een heleboel maatregelen genomen worden. Op advies van de regering, Ruud Lubbers was minister van Economische zaken, werden een aantal maatregelen afgekondigd: autoloze zondagen, de verwarming thuis een graadje lager en de gordijnen dicht, auto’s mochten niet meer stilstaand voorverwarmd worden en niet te vergeten: olieproducten kwamen ‘op de bon’.

Dit gaf voor de politie een hoop werk. Op zondag moest er natuurlijk extra gecontroleerd

worden. Bovendien mocht de plaatselijke politie ontheffingen verlenen aan inwoners van hun gemeente die meenden door een bijzondere situatie recht te hebben op een ‘zondagse rit’. Dat gaf nogal wat consternatie. Wij werden regelmatig opgebeld door mensen die zo graag nog een keertje op zondag naar opa of oma wilden gaan omdat die mensen toch ook niet het eeuwige leven hadden. Natuurlijk waren er situaties waarbij wij zonder meer een ontheffing konden uitschrijven, maar ik heb ook hel wat keren ‘NEE’ moeten verkopen en dat werd lang niet altijd in dankbaarheid aanvaard.

En wat dacht u van mensen die alvast maar wat benzine gingen hamsteren en dat in tankjes in de schuur opsloegen, want je wist tenslotte maar nooit waar dat goed voor was.

Ik herinner me één geval waar wij bij iemand thuis twee volle olievaten in beslag moesten nemen omdat hij die in zijn schuurtje had opgeslagen. Buren roken al dagenlang een benzinelucht in hun achtertuin en belden ongerust naar de gemeente. Als ik u nu vertel dat in een olievat 200 liter als inhoud heeft, dan kunt u uitrekenen wat dat voor gevolg zou hebben gehad als in die schuur brand zou zijn uitgebroken. Deze actie vond plaats vlak na Kerstmis 1973. De crisis duurde n.l. tot 6 januari 1974 en het was dus te begrijpen dat de buren met het vuurwerk van de jaarwisseling in het vooruitzicht niet rustig in huis zaten.

De beide vaten werden door de gemeente, onder toeziend oog van de brandweer, afgevoerd en veiliggesteld voor vervoer naar de Dienst der Domeinen, die in beslag genomen voorwerpen beheert.

De straten waren ’s zondags uitgestorven. De meeste auto’s die je zag waren taxi’s en politieauto’s. Ik moest op één van die zondagen naar Schiphol om daar een Israëlisch vliegtuig te beveiligen, want door deze situatie werd daar om extra bewaking gevraagd. Onderweg tussen Sassenheim en Schiphol kwamen wij negentien auto’s op de Rijksweg tegen. Het waren echt alleen taxi’s en politieauto’s.

Een leuke anekdote uit die tijd herinner ik mij nog. Het was in Noordwijkerhout in de Kerkstraat. Ik reed met collega Tom surveillance en we hadden juist een oudere collega thuis opgehaald. Er was weinig te doen en het doelloos rondrijden in onze politiebus verveelde ons een beetje. Dus zetten wij de bus stil met de motor uit. Wij plaatsten onze grijze collega achter het stuur en gingen laconiek de politiebus duwen. Omdat wij ‘van het hoogie af’ reden hoefden wij niet zo hard te sjouwen, maar het leverde verbaasde en meewarige blikken op van wandelende en fietsende voorbijgangers.

Er waren zelfs mensen die ons gratis een paar liters benzine aanboden omdat zij meenden dat wij zonder benzine stonden en het zeer waardeerden dat de politie zo het goede voorbeeld gaf. Zij konden het eigenlijk niet konden zien dat wij ons zo uitsloofden. Zoiets konden wij natuurlijk niet aannemen

Even later keken ze nog veel verbaasder toen wij weer instapten, de motor startten en weer wegreden. Wij waren ‘het hoogie af’ en het duwen werd ons te zwaar.

Ja mensen, het waren roerige tijden en de benzine kostte toen nog lang niet zo duur als nu.

   
Collega's van de Rijkspolitie controleren een auto op een verlaten rijksweg 4. De collega rechts (foto links) draagt nog een rijbroek met laarzen. De collega links heeft al een gewone lange broek aan.

Oom Agent.

Naar > Overzicht verhalenbundel op pad met oom Agent.

reageren op dit artikel mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.