HISTORIE KORPS RIJKSPOLITIE
VERHALENBUNDEL
OP STAP MET ....OOM AGENT

Op pad met Oom Agent’ is een serie van korte, waargebeurde, verhalen uit de politiepraktijk, opgeschreven door een vrijwilliger die zijn hele loopbaan in de Bollenstreek bij de politie heeft gewerkt. Het zijn soms gebeurtenissen van 30 of 40 jaar geleden. Om herkenning te voorkomen zijn namen en adressen veranderd.

21. Zomertijd – wintertijd.

Sommige herinneringen koppel je vast aan bepaalde gebeurtenissen. Je hangt ze als het ware aan een soort van kapstop aan op. ‘Een ezelsbruggetje’ zal ik maar zeggen en ik ben daar nogal sterk in. Met Kerstmis denk ik vaak terug aan de dingen die ik in mijn werk met de kerstdagen heb beleefd. De verjaardagen van mijn zoon en mijn broer, ze zijn allebei op dezelfde dag in juni jarig, koppel ik vast aan een angstige belevenis met de mobiele eenheid in de jaren ’70.

Zoiets heb ik ook met de overgang van zomertijd naar wintertijd. Dat is nù het laatste weekend van oktober maar zo’n 20 jaar geleden was nog dat het laatste weekend van september. Ik moet dan vaak denken aan die keer dat ik met een jonge vrouwelijke collega de nachtdienst in ging. Laten we haar maar Jolanda noemen. Ze was net in de twintig maar was dapper en hield van aanpakken.

Vanaf het begin van de dienst houd je er rekening mee dat je een uur langer moet werken dan normaal. Negen uur dus i.p.v. 8 uur. Als je soms eens toevallig over moet werken denk je daar niet aan maar in dit geval weet je het van tevoren en houd je daar rekening mee. Normaal gesproken zijn de weekend-nachten drukker dan de door-de-weekse-nachten.

Je houdt extra toezicht op het uitgaansleven. Je laat regelmatig een auto stoppen om de bestuurder op alcohol te controleren enzovoorts. In dit geval kwam daar niet eens zoveel van, want: je hebt soms eigenwijze koeien die een grote behoefte aan levensruimte hebben. Trouwens het gras bij de buurman is altijd groener dus waarom zou je als koe je blik niet eens verruimen en je eigen weilandje verlaten ?

Zo werden wij al vrij snel door het hoofdbureau opgeroepen om zo’n koe, zo’n eigenwijze Greta 13 in dit geval, binnen de perken te houden. Op de Carolus Clusiuslaan stond zo’n wandelende melkfabriek doodleuk naast het voor hem……. sorry voor haar bedoelde weiland. Erger nog, ze stond half in de sloot. Terwijl een van de collega’s op de meldkamer bezig was de eigenaar van Greta 13 te achterhalen stonden wij als volleerd cowboy en cowgirl aan een touw te sjorren om haar weer op het droge en binnen het hek te krijgen. Dat ging niet zo gemakkelijk en nadat de eigenaar was opgespoord, slaagden wij er met hem in om haar te te overtuigen dat Oost west, thuis best ook in dit geval echt waar was.

Foto rechts; Een soort gelijk geval maar dan bij daglicht.

Zo stonden wij een half uur later met een voldaan gevoel en vieze kleren elkaar aan te kijken. Wij kwamen meteen tot de conclusie dat wij eerzame burgers zo niet onder ogen konden komen.. Dus werd aan het hoofdbureau gemeld dat wij ons even gingen omkleden. Want wij zagen er niet uit.

Na een klein uurtje was ik weer ‘het heertje’ en mijn collega ‘het vrouwtje’ en konden wij onze surveillance weer netjes vervolgen. Maar voor hoe lang?

Dat bleek niet voor lang te zijn want al gauw kwam er een melding van het hoofdbureau dat op een camping langs de Ringvaart nabij de Hellegatspolder iemand door het lint was.

Hij maakte amok en liep op het terrein van de praktisch lege camping te schreeuwen.

Het bleek om een Nederlandse man te gaan die zojuist een afscheidsborrel had genuttigd met de laatste campinggast, een Pool. Het bleek dat die twee de nodige glazen wodka hadden genuttigd. Dan bedoel ik niet van die ‘normale Hollandse wodka’ met hooguit 40 procent alcohol erin maar het ging hier om Poolse wodka, die aanmerkelijk meer procenten alcohol bevatte dan de Nederlander gewend was. Omdat hij toch ook een kwade dronk bleek te hebben was de campingeigenaresse hem zat en zij verzocht ons hem te verwijderen.

De man liep schreeuwend voor ons uit, dat wil zeggen hij liep achteruit en wij vooruit zodat wij konden zien dat hij in de richting van een sloot liep, maar hij had daar geen flauwenotie van. Wij riepen nog: ‘Kijk uit ! Water ! Achter je !’ De man dacht echter dat wij hem in de maling namen en bleef dus achteruit lopen. Het volgende moment lag hij tot aan zijn borst in het water en, behulpzaam als wij waren, probeerden wij hem uit de sloot te trekken. Dat pakte verkeerd uit. Hij beschouwde dat als een regelrechte aanval op zijn integriteit. Hij probeerde ons te bijten en toen wij na lang zwoegen, zweten, schreeuwen en schelden hem uit het water konden halen was hij ons nog steeds niet gunstig gezind. Er zat niets anders op de man, die voorover en drijfnat op de grond lag, op de grond onder controle te houden totdat er collega’s op assistentie konden komen. Ik lag voorover op zijn rug en hield zijn handen in bedwang, waarbij ik ijverig mijn best deed uit het beetveld van zijn mond te blijven. Gelukkig had ik jarenlang judo gedaan en ik moest al mijn grepen uit de truckendoos te voorschijn halen om hem de baas te blijven. Jolanda hing op zijn benen en probeerde die uit alle macht gestrekt te houden, zodat hij zich niet kon omdraaien.

De te hulp geroepen collega’s lieten nogal op zich wachten. Het duurde ruim een half uur eer er twee wagens, met vier collega’s, ter plaatse waren. De ene auto moest vanuit Rijnsburg komen en de ander vanuit Hillegom. Bovendien ondervonden de collega’s het probleem dat zij ter plaatse niet bekend waren en de camping in de Hellegatspolder met moeite konden vinden. Zo lagen wij dan gedrieën meer dan een half uur op de grond te rollen waarbij onze arrestant zich geducht weerde.

Met de te hulp geschoten assistentie lukte het dan uiteindelijk hem in de handboeien te krijgen en kon hij naar het bureau worden afgevoerd, waar hij eerst moest bekoelen en daarna zijn roes kon uitslapen. Eerst werd hij naar het bureau afgevoerd omdat wij meenden dat de man ook wel eens een psychiatrisch patiënt kon zijn, maar dat was gelukkig niet zo.

Ja en zo stond ik een kwartiertje later voor de derde keer die dag (nacht eigenlijk) thuis een schoon uniform aan te trekken want het leek alsof wij door de modder hadden liggen rollen. Wat zeg ik nou weer? Wij hadden echt door de modder liggen rollen !

Soms zie ik die vrouwelijke collega nog wel eens en dan vraag ik: ‘Weet je nog van die keer toen de wintertijd begon……?

Oom Agent.

Naar > Overzicht verhalenbundel op pad met oom Agent.

reageren op dit artikel mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.